The Fatal Flowers
De Bosuil in Weert is volledig uitverkocht. De grote zaal staat afgeladen vol met allemaal wachtende fans die na al die tijd hun helden terug willen zien en horen. Zo vlug de band zijn opwachting maakt komt er gelijk beweging en applaus in die groep toehoorders. En hun bedoeling is natuurlijk duidelijk hub helden van weleer nogmaals zien.
De bekende melodie van “How Many Years”, ondersteund door de spreekwoordelijke melodieuze rock die hun handelsmerk is geworden, donderd uit de boxen. Gevolgd door een iets sneller “Some day”. Het volgende nummer op de lijst is “Second Chance” Een rustiger rocknummer wat feilloos gebracht wordt door Richard, met ondersteuning van Robin en Geert die de backing vocals voor hun rekening nemen.
In “She’s doin fine” komt het werk van Robin weer meer naar voren komt omdat daarin de gitaar meer overheersend wordt. “Rock and Roll Star” is een rustiger verhaaltje dat door de heren wordt verteld en wat door het publiek wel degelijk naar waarde wordt geschat, gelet op applaus na afloop. “Better Times” begint met een combinatie van keyboards en slide gitaar en mondt uit in een rustig nummer dat door de fans gewoon wordt meegezongen.
“Burning” iets steviger, “The Dance”, “Well Baby” en “Both ends Burning” passeren de revue voor de “Flowers” hun eerste ballade ten gehore brengen. “Speed of Life” brengt het publiek bijna in vervoering. Het word stil in de zaal en je hoort alleen maar een paar woorden weerklinken die een aantal die-hard fans, die elke tekst van buiten kennen, mee zingen.
Na de ballad-achtige intro van “Nowhere to lay my head” wordt de sfeer in de tent weer in gang getrokken door de gitaren en het ritme van dit nummer.
Dan wordt het nummer “Pleasure Ground” op synthesizer ingezet, overgenomen door het ritme van de drum. Waarna het nogmaals veranderd naar het ritme van de rest van het nummer. Hier hoor je duidelijk wat die jongens in de jaren tachtig-negentig klaarmaakten en waarom ze die prijzen in de wacht hebben gesleept.
Na een korte pauze wordt een en ander weer opgenomen door de heren op het podium.
Henk begint met een dringend ritme iedereen weer op te roepen. Gebruik makend van “Round and Round” wordt er werk gemaakt van de voostelling van de band.
“Billy” is uiteraard een van de nummers die iedereen nog kent, net als “For Christs Sake” en natuurlijk dat “Johnny D.” back is.
Met de hele groep word er nog een laatste nummer ten gehore gebracht “Dear Friends” waar iedereen zijn kunnen nog een keertje in de verf kan zetten.
LINE-UP:
Richard Janssen: zang, gitaar
Henk Jonkers: drums
Robin Berlijn: sologitaar
Geert de Groot: basgitaar
